Jedną z najpopularniejszych dzieł, które czyta się w szkole ponadgimnazjalnej jest “Dżuma” Camusa. To historia o szerzącej się chorobie, jaka rozprzestrzeniła się w algierskim mieście. Twórca prezentuje reakcje orańczyków na to wydarzenie. Dżuma może oznaczać zło panujące na świecie.
Główni bohaterowie opowieści w różnorodny sposób odnoszą się do niecodziennego zdarzenia. Niektórzy już na samym początku zabierają się za nierówną walkę z chorobą i nie porzucają jej aż do zakończenia. Pomagają innym ludziom, aranżują od początku życie w mieście.
Skomplikowane zadanie przewidziane jest dla lekarzy, którzy, nawet jeżeli nie mają środków zahamować zarazy, potrafią przynieść ulgę mieszkańcom w przeszywającym bólu. Jednaksą też tacy, którzy uważają eksplozję epidemii za odpowiednią okazję do zawarcia działalności i zwiększenia osobistych dochodów.
Dżuma to lektura – mająca drugie dno. Pokazuje jakie podejścia każdego dnia przyjmujemy w obliczu wciąż obecnego zła. Stawia także pytanie o przyczynę cierpienia i dostępne drogi zwalczania go. Pomimo iż od stworzenia książki upłynęło wiele dekad, opisywana problematyka stale jest nieprzemijalna i nieprzerwanie wywołuje refleksje u odbiorców. Udowadnia, że bakteria epidemii nigdy nie umiera, a spór dobra ze złem dzieje się na naszych oczach. To po której stronie staniemy zależy wyłącznie od każdego z nas.